ปทุมาบูชารัก

                                 ๏ ดอกบัวบานชูช่อล่อภมร
                                 กลิ่นเกสร-อบอวลด้วยนวลโฉม
                                 ส่งกลิ่นยั่วยวนเย้าให้เล้าโลม
                                 ผ่านโพยมลอยฟุ้งที่คุ้งน้ำ

                                 ๏ เผยกลีบหวานอวดช่อลออ-อยู่
                                 เหล่าผึ้งภู่ดอมดม-จนฉมฉ่ำ
                                 เมื่อความหวานหมดค่าไม่น่าจำ
                                 ก็ลืมด่ำรสหวานที่ผ่านทรวง

                                 ๏ ลองตรองดูด้วยจิตพินิจเหตุ
                                 ปฏิเสธอย่างไรใจก็ห่วง
                                 ยากคิดคลายจากไกลคนใจลวง
                                 หรือหลงบ่วงที่ถวิลจึงยินยอม